عاشقانه ترین وبلاگ پریا
وقتی در جست و جو هستید، فردا اهمیت می یابد و هدف مهم می شود. وقتی جست و جو نکنید، لحظه حال، تنها زمان موجود است؛ آینده ای نیست و نمی توانید چیزی را به تاخیر بیندازید. نمی توانید بگویید: « فردا شاد خواهم بود. » ما امروز را بوسیله فردا نابود می کنیم. ما با خیالبافی، واقعیت را نابود می کنیم. شاید بگویید: « باشد، امروز غمگینم، اما اشکالی ندارد. فردا شاد خواهم بود. » پس امروز را می توان تحمل کرد،اما اگر فردا و آینده ای در میان نباشد، اگر چیزی برای جست و جو و یافتن وجود نداشته باشد، راهی نیز برای به تاخیر انداختن نخواهد بود. به این شکل، تاخیر اساسا ناپدید می شود. آنگاه به عهده خود شماست که شاد باشید یا نه. این لحظه باید تصمیم بگیرید و من تصور نمی کنم که کسی بخواهد غمگین باشد. چرا و برای چه باید غمگین بود؟ گذشته دیگر وجود ندارد. آینده هرگز نخواهد آمد. فقط این لحظه وجود دارد. می توان این لحظه را جشن گرفت. می توان دراین لحظه عشق ورزید، دعا کرد، ترانه خواند، پایکوبی و یا مراقبه کرد. می توانید این لحظه را هرطور که می خواهید، سپری کنید و لحظه چنان کوتاه است که اگر هشیار نباشید، از دست خواهد رفت. برای بودن و وجود داشتن، باید بسیار هشیار بود. در حالیکه عمل کردن، نیاز به هشیاری ندارد و بسیار مکانیکی است. عبارت « صبر کن » را بکار نبرید؛ زیرا صبر کردن، یعنی آینده دوباره از در پشت وارد شده است. اگر به نظرتان می رسد که باید صبر کنید، دوباره منتظر آینده می شوید. نباید منتظر چیزی شد. هستی در این لحظه کامل است و هرگز کامل تر از این نخواهد شد.
قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |